.........GÖNÜL ÇİÇEKLERİM........
Bir menekşem vardı mavi pembe ve mor bakan
Kokladıkça dünyama nice kapılar açan
Kadife yaprağına kıyamazken ben haçan
Ömrüme bin ömür neş’e me neş’e saçan

Bir mimozam vardı ki sözler bulamam ona
Zemheri ayında hep gelin güvey toy ola
Sarı sarı açılan kokusuna bayıla
Geçilmiyor yanından beni yolumdan alan

Bir nergisim vardı kapkara güne kattığım
Renginden tadından bir nebze faydalandığım
Turuncu renginde huzura erip daldığım
Bambaşka dünyaları donuk dünyama katan

Bir sümbülüm vardı nazından geçemediğim
Selvi boylu duruşunda sevdaya erdiğim
Hele o kokuyu rengi söyleyemediğim
Bir işve bir naz ile beni bu aşka salan

Şimdi bir gülüm varki anlatmaya doyamam
Al kızıl rengini ben başka şeyle boyamam
Evrene gelmiş O Dünyaya gelmiş sayamam
Hasretim özlemim çok okyanuslara dalan

Karanfilim bir Gülüm ay ile güneş bende
Gönlümü aydınlatan ışıtandır hep serde
Ömrümün uzantısı yerde gökte evrende
Ben bende değilim ne kaldı benden kalan