//Canımızı en çok da değer verdiklerimiz yakar. Sen seni bileceksin sen seni… Sen seni bilmezsen bildireceklerdir haddini…//


Haddini bileceksin, daha fazla ileri gitmeyeceksin
Sana laf anlatamamaktan çok yoruldum
Çok yorgunum, çok yordun beni
Allahın verdiği canı onun izni olmadan
Azrail alamazken Sen canımı aldın,
Semaya uçan ruhumu katlettin
Bedenimden geriye kalan enkaz gibi kemik yığınları
Cımbızla tek tek etlerini çektin
Şimdi kan damlıyor yüreğimden
Hepsinin kahrını gözlerim çeker…

Sol yanımdın
Şansını kullanamadın
Sol yarım olamadın
Başköşede her zaman yerin vardı
Mindere sahip çıkıp
Oturamadın!

Ya fıtrattır, ya meşrep ya da kader demeyeceksin
Sevdiğim, değer verdiğimsen
Çizmeyi aşmadan
Yerini de haddini de bileceksin!

Yakıştırmayacaksın gözlerine “at” gözlüğünü
O boş çerçeveden bakmayacak
Bildiğini okumayacaksın!
Benimde can taşıdığımı unutmayacak
Önce elini “sol yanıma” koyacaksın!
Empati kurup,
Vicdan muhasebesi yapacak,
Eğer yapamıyorsan
İşte o zaman haddini bileceksin…

Hiç bir şey bilmiyorsan ahkâm kesmeyeceksin
Önce dinlemesini ve güvenmesini öğreneceksin
Susacaksın hak yolunda mizanı kuracaksın
Ön yargılı davranıp arşın soluna koymayacak
Cehennem ateşinde yakmayacaksın…

“At” gözlüğünü çıkaracaksın gözlerinden
Çıplak gözle bakacaksın gözlerimin derinliklerine
Eğer gözlerini kaçırıyorsan, kendini göremiyorsan gözlerimde
Edebinle susup
Haddini bilmesini öğreneceksin…

Unutma!
Susuyorsam suskunluğum sabrımdır.
Senin işitemediğin feryadı figanımdır.
Daha fazla şansını da sabrımı da zorlama
Avaz avaz haykırırsam can havliyle,
Çığlıklarıma dağ taş dayanmaz!
Altında ezilir yok olursun
Akıttığın gözyaşlarıma kapılır boğulursun…

Terazide taş gibi ağır olsa da sözlerin
Tüy gibi hafif yüreğimin dengesini bozup ağdıramazsın
Önce iğneyi kendine batırıp bir yol düşüneceksin!
Eğer incecik bir sızı hissettiysen
İşte o zaman daha fazla ileri gitmeden
Haddini bileceksin…

// Kaybettiklerine yanarak ağlayacaksan, yerini ve haddini bileceksin ki ağlamayacaksın…//

Mustafa KARAAHMETOĞLU
07.03.2015

Şiiri okuyan dostlar belki de benden böyle bir çıkış beklemiyordu. Evet hepimiz etten kemikten yapıldık. Ben her zaman feminist bir düşünceye sahip olmuşumdur. Bu şiir İKİ RUHLU ADAM şiirimle çelişmektedir. Ancak karakter olarak gözümü budaktan, sözümü kimseden esirgemedim. Bu şiirim ile çok sevdiğim değer verdiğim; hayatımda ki dört kadından biri dediğim arkadaşımı çok kırdım… Ondan özür diliyorum. M.K