Gülüşün dedim
Sen gülümseyince gökkuşağının sekizinci rengi açar yüzünde
Gözlerinin en derinliklerine yansır rengârenk
Bir ömre sığdıramadığımı sadece bir kalem kağıt anlattı
Seni yazdım şiirlere
Seni ekledim satırlara

Sesin dedim
O sesi duymak için can attığım her saniye
Kapkaranlık bir çıkmaza dönüştü sonrasında
Sesinden mahrum edendin sen
Ben yine seni yazmaya devam ettim
Usanmadan, bıkmadan, kalemi elimden düşürmeden

Peki ya nefesin
Madem gidecektin bu kadar yakın olmamalıydı
Geriye bir iz kalacaksa eğer o nefesin değildi
Kokundu. Kokundu bana miras kalacak olan
Her nerde duysam bana seni anımsatacaktı
Sen onu da bırakmadın
Ben bu defa kokunu yazmaya başladım

Sonra sen gittin
Nefesini, gülüşünü alarak uzaklaştın
Kokun en derin duygularımda saklı
Gülümseyince gökkuşağının sekizinci rengi açar yüzünde demiştim
Senden sonra o renk siyaha dönüştü usulca
Renk yoktu artık. Renk sendin başlı başına
Ve ben
Tüm yaşananlarının adını sen koydum
Seni yazdım şiirlere
Seni ekledim satırlara...