gönlümün içinin açmamış gülü
katı yürekli yar söyler misin neden
karıştırdım dünü ve bu günü
zamanın hükmü bir bir geçerken üstümden
bülbülün şakıyor her bir anını
diken diken çıkıyorum sevginin basamaklarını

sensizlik özlemi o denli suskun ki
çıt çıkmıyor yüreğim de
çıkmaz bir sokağın kuytu sessizliğinde kala kaldım
öylesine bulanık ki siluetin
bulut bulut oldu göz bebeklerim de
kopuk bir film şeridi gibi tekliyor hafızamın hayalleri
içim içime sığmıyor
hasretin kabartıp duruyor damarlarımı
ama sen gömülüp kaldın kötü gün çerçevesin de

bir bilsen ne kadar derin bir iz ki bu kapanmıyor
can kalmadı kalbimde
görünen bir şeyin hasbıhali olmaz bilirsin
kel kör topal gibi çarpılıyor başıboş duygular
uçsuz bucaksız bir serap koşturup da duruyor
başı sonu kayıp bağlarımızı

her bir gönül sıra kendine geldiğinde
daha çok erken der
genç yaşlı da olsa kabul etmez ki ölmeyi

vuslatı görsen mertek sanırsın
peki sen hangi hesabın peşinde koşarsın yar
hep sele çevirir yolumu içimden akan yağmurların
sürükler durur sevgimi
bir kerede çarpılmışken o şuh gözlerine
kirpiklerinin oklarının hedefinde
bin kez doğrandı yüreğim

şimdi gel de bak eserine
ne seni ne sensizliği kaldıramıyorum
düştük mü ikileme
sen kal sende ben zaten itildim kendime
bak gömülüp de yatıyorum işte sensizliğime
ölmeden öldürdün ya beni
daha çok erkendi be yar yazık ettin gençliğime…



(07.03.2015) AZAP…