İyot kokulu üşüyen ellerimden süzülen düşlerimin renginde ömrüm
Baktığın yerde erguvan düşleri abrul
Üşüdüm titreyen göz kapaklarından süzülen nem gibi
Ellerin gölgemde üşümesin



Bu yazdığım son satır arası düş gibi şiir
Artık tek bir imge bile konmayacak
Uçacak kelebeklere kattığım tüm kelimeler
Güvercin yarası aldı hüzünüm
Ve ben çekip gittim tüm dizelerden
Tek bir şiir bıraktım dudaklarının pervazına
Sustukça çatlayacak sessizliğim



Bu gece yitirdiğim tüm düşler piyanomun tuşlarında melodiye bulandı
Parmak uçlarım dokundu her hüznün bam teline
Bazen sen oldu tüm cümleler bezende ben
En güzel melodiyi fısıldadı o soğuk yalnızlığın
Güvercin yarası almış tüm uykularım mahmur



Vazgeçtim hayal kurmaya seninle
Vazgeçtim biliyor musun?
Nereden bileceksin
İyot kokulu üşüyen ellerimden süzülen düşlerimin renginde ömrüm
Güvercin yarası aldı hüzünüm ve ellerinde gölgem


Mahmudiye Düzkaya