0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
807
Okunma
Gözyaşlarımla düştü insanlık gözlerimden
Kapımızın önünden çalarlar diye kaldırdığımızda paspaslarmızı
Evlerin bereketi bitti
Dilsiz kaldık yalnızlıklarımıza
İşgal etti iyi niyetimizi suskunluk
Kabullenişlerle sürdürdük günleri
Oysa yaşam biz olmaktan ibaretti
Biz olmak hataları konuşup yeniden şekillendirmekten geçerdi
Korkak , sabırsız ve öfke dolu olduk aniden
Şimdi herkes yalnız herkes şikayetçi
Yönsüz kalan yanlarımız yıkıntılar halinde karşımızda
Beş para etmeyen yüreklerle yargıladığımız hayat
İlham meleğimizi koymuyor başucumuza
Şimdi düşen insanlığı kaldırma zamanı yerlerden
İçten gülümsemelerle
Önce kendimizi gerçekten sevmekle olacak
Mutlulukla nikah hepimize düşer
İçimizdeki insanı keşif zamanı
Bol şans ….
