Nazımdan öncede ben vardım
Nazımdan sonrada ben varım
yürekteki yaranın içinde de ben
kalplerde ki sevinçte de varım

Ben şiirim

Ben hiç kaybolmadım ki
Bazen susarım konuşmam
Ayrılaştırılıp bölünen insanlık
Kardeşlik sözde kalmış
İnsanlık sınıfta

Ben şiirim

Mevlana da benden beslendi şemste
İçmek isteyene sonsuz pınarım
Fakirin sofrasındaki zeytinde benim
Zenginin varaklı aynasındada ben
Kim nasıl bakarsa öyle görür beni

Ben şiirim

Ressamın tuvalindeki de benim
Çingenenin şarkısındaki tınıda
Yer yüzündeki en büyük devlet benim
İnsanlıktır ana dilim

Ben şiirim

O kıza aşık olanda benim
O kıza hasret çekende
Deryalarda yüzen gemilerde benim
Bir rüzgar aldı mı gemim
Hangi limanda durulurum bilmem

Ben şiirim

Namusunu annından öpen de benim
Bayrağı bayrak yapan kan da benim
Sen kim sin diyenleri duyar gibiyim
Aslını asil duygudan alan şiirim ben




yazan..cemal TURAN

03..03..2015