Dost kalmadı ne köyde ne şehirde.
Börtü böcü ses vermiyor nehirde.
Senelerdir beklediğim mutluluk,
Nedense hep, bizler için tehirde.

İsterim ki; sevgi sarsın bedeni,
Saygı yoksa olamayız medeni.
Aynı yolda yolcuyuz biz ezelden
Döndürmeli yanlış yolda gideni...

Fırsat kaçtı geldik yaşın kırkına,
“Sorun nedir?” varamadık farkına.
Herkes kendi dünyasını döndürür,
Çomak sokar, başkasının çarkına.

Günden güne artar ömrün firesi.
Geçip gider insanlığın süresi.
Son nefeste “eyvah!” demek boşuna,
Yaşar iken, pişmanlığın sırası.

Beklemeye takatim var gücüm var,
Şu hayattan alacağım öcüm var.
Susturmayın, konuşayım özgürce
İçerimde birikmesin, acım var.

Umutsuzluk değil benim yaptığım.
İsyan edip başkasına taptığım...
Allah bilir içerimden ne geçer,
Hiç olmadı, doğru yoldan saptığım.

Yazdıklarım; düşüncemin güncesi,
Gerçekleşmez, sanmam ölüm öncesi.
Yüreğimde fırtınalar kopuyor;
Dökülenler, sözün epey incesi.