Dostum
Nasıl unuturum
Yaşanan bunca acıları
Üçyüzbir can
Üçyüzbir insanı
Sol yanıma gömdüm
Nedense dört yanda
Kolunu sallaya sallaya
Geziyordu ölüm
Söyle dostum
Bu nasıl amansız zulüm...



Birileri söylesin bana
Kıyılır mı bunca insana
Kimisi okul çağında
Güle oynaya
Oynamadan doyunca
Öyle boysuzca
Yerlere serildi
Kimisi de
Gencecik fidan gibiydi
Bir şafak vakti
Halkalı ipleri gögüsledi...

*

Gözlerin dolmasın
Boğazın tıkanmasın öyle
Toprağa atılan tohum
Patlamaya hazır
Tomurcuklar misali
Umut taptaze
Umut diri mi diri
Özgürlük şarkıları
Birlikte söylensin diye
Kardeşçe
Kenetlenmesini bilmeli...



Öyleyse dostum
Gel de bundan böyle
Verelim seninle
Verelim
El ele yürek yüreğe
Haykıralım birlikte
Diyelim
Olmasın yeryüzünde
Olmasın bir tek zulüm
Yaşanmasın
Artık bir tek ecelsiz ölüm...

Muzaffer KALABA