Eksildikçe takvimin yaprağında baharlar,
Emekli kulübünde buluşur ihtiyarlar.
Zamana yenik beden zorlansa da yürürken,
Saygı gördüklerinde mesut ve bahtiyarlar.

Bin bir mücadeleyle, hayat denen bu yolu
Birlikte yürümüşler, çağırmış Anadolu.
Her olaydan birçok ders çıkarmışlar ki onlar,
Heybeleri tecrübe, akıl ve bilgi dolu.

Onlarla nefes alır bunaldıkça bu şehir
Onlarla sona varır suyu kurumuş nehir,
Gece gündüz düşmüyor pelteksi dillerinden,
Gelecek için dua, geçmiş içinse şiir.

Yorulmuş yüreklerde ölüm mutlak bir tasa;
Sağlık bulunmaz nimet, ömür nefesten kısa,
Akşam çabuk oluyor emekli kulübünde
Dilekler hep aynıdır, gündüzler kısalmasa.

Hayat çok zor bir oyun, görünmüyor sahibi,
Geride iz bırakan bu oyunun galibi;
Uykunun gelmediği o yalnız gecelerde
Tavanda seyredilir anılar filim gibi.

Coşari hüzünlenir yüreğin yavaş, yavaş!
Suratın asılıyor gözünden düşünce yaş!
Gurbetteki canların hasretine düştükçe
Emekli kulübünde başlar gizliden telaş!

İbrahim COŞAR