Ateş oldum yandım, su oldum aktım,
Ben öyle direndim, yok olmalara.
Ümidi emzirdi göz pınarlarım,
Ben öyle direndim, yok olmalara...

Toprağa atılmış, bir çekirdektim,
Çürüyecek ya da, yeşerecektim,
Kabuğu çatlatma çilesi çektim,
Ben öyle direndim, yok olmalara...

Ova bayır ateş, dağ taş dumandı,
Hisler çivilenmiş, haller yamandı,
Talihe, ümide küsmüş zamandı,
Ben öyle direndim, yok olmalara...

Düşünmesi icap eden, kafalar,
Dam kavalye sarhoş sürer sefalar.
Sarmıştı bünyeyi cümle cefalar,
Ben öyle direndim, yok olmalara...

Silip süprülürdü, milli ne varsa,
Yerde sürünürdü; horlanan ar’sa,
Beyin yıkayanlar, toplardı parsa,
Ben öyle direndim, yok olmalara...

Her şeyi kirlenmiş gördüm kahrettim,
Renkleri gride bir bir kaybettim,
Vicdanı, aklımın rehberi ettim,
Ben öyle direndim, yok olmalara...

Hayata tutunmak, kolay değildi,
Ocaklar sönerken, başlar eğildi,
Sağmal koyun gibi, halkım sağıldı,
Ben öyle direndim, yok olmalara...

Özcan İşler