Acı acı baktı bin bir boşluklu loş zamana
Parmak uçlarıyla meleklerin naif kanadına dokundu
Kaç öfke çiçek açmıştı kaktüs
Kaç kaktüs kaynana dikeni acılığında gül
Zaman acı reçete yazmıştı sevdasına
Aşkın tasına doğramıştı sevdası



Köyde susan binlerce kadından biriydi zelha
Kınası solgun ömrüne kurban
Sırtında sopası her daim brütün edasında
Karnında ezilen ömrün devamına adanan kızlar doğurgan
Oğullar yoktu sürgün hayatına kral edecek
Hep bir yanı eksik hep bir yanı yarım
Yarı yarıya insan yarı yarıya köle zelha



Çiçek yarası gamzesi çoktan beridir gül açmamıştı
Gözleri bulutlu yalnızlığı gibi puslu
Azad edilmiş kuşların yaralı yalnızlığı gibiydi zelha
Tüm öykülerden gitme zamanıydı sonsuzluğa
Ve zulasında ilk bakışın yarım kalmış sevda izleri ile dolu dolu
Katar katar turna yalnızlığı elifin gizemine sığınmış
Ah Zelha öyküler yarım şiirler truva atı yalnızlığına gebe

Mahmudiye Düzkaya