Kul hakkı yiyenin gözü kör olsun
Onu hor görenin özü kor olsun
Görmezden gelenin işi zor olsun
Mevlâm, hak yiyenin ruhunu daralt!

Bencillik kurbanı her ruha sözüm
Sakınmam budaktan güruha gözüm
İyilik güzellik rayiha özüm
Mevlâm, bencillerin ufkunu karart!

Gezdim de dünyayı gördüm Konya’yı
Görmedim böyle bir ruhsuz manyağı
Tez göster anlasın Hanya Konya’yı
Mevlâm, bu densizin yüzünü morart!

Burnu Kaf Dağı’ndan inmedi yere
Bilerek kötüydü saydım kaç kere
Hayra vasıl eyle bulaşmış şerre
Mevlâm, uğursuzun ruhunu sağalt!

Hakka darlanana dar gelir dünya
Aşkı horlayana zor gelir dünya
Beni körleyene var gelir dünya
Mevlâm, hak yiyene utkunu zoralt!

Onlar güne değin çok hak yediler
Vurdular vurgunu ’Ya hak!’ dediler
Cezaya müstehak nankör kediler
Mevlâm, çek burnunu, k/uyruğun arat!

Kümese dalıyor hırsız tilkiler
Sorduk kadılara ’Bekçi’ dediler
İnsafsızca kulun hakkın yediler
Mevlâm şu zulmeti gör de bir el at!

Bu kadar kötülük kastın bana mı
Sor vicdanına bir haktan yana mı
Senin ödülün hep hak yiyene mi
Mevlâm, o geçerken yıkılsın Sırat!

İnsanın mayası dipten bozuldu
Tükendi hayâsı kökten kazıldı
Hak deyip de nice yanlış yazıldı
Mevlâm, insanı boz, düz, baştan yarat!

Bilirim yağcılar yine yağ çeker
Sol gösterip, alttan birden sağ çeker
Garipler sırtında yanardağ çeker
Mevlâm, bu/h/arsızın odunu harlat!

Ezanın okunup dindiği vakit
Kaleme söz oldu yazdığım ahit
Sen isen her şeyi bilen tek şahit
Mevlâm, hak yiyene verme hiç rahat!

Nice hacı hoca ilim bilmiyor
Cahil karı koca bilim bilmiyor
Yedikçe hakkımı yüzüm gülmüyor
Aktaş haktan yana nâr eyle zâr at!


Şaban AKTAŞ
22.02.2015