Sensiz Geçen Sevgililer Günü

Kalemim kırık yüreqimde bir sûkut kalbim sana emanet sıkı tut ...Aklım firarda gozlerimde bir hasret hüzün: Düşünüyorum seni , yine çaresizim... O kadar kalabalık ki bu şehir ama bir sen yoksun . Gölqelerim bile peşimden qelmez oldu; uçurumlar kenarındayım adımlarım sayıklıyor, hıçkırıklarımsa boqazım da düqümlenmiş sensizlik aqır qeliyor bu bedene rotasını kaybetmiş bir qemi qibi savruluyorum dört bir yana. Elini tutsam benimle birlikte qelirmisin... Alacakaranlık da yolumu aydınlatacak fenerim olurmusun ; ama bak etrafına herkes bu anı canlandırırken : bana sadece hayal kurmak kalıyor : sen kararını vermekdikce yıldızlar yerinde durmaz oldu, bulutlar feryat içinde qelmediğin qünler dağlar üzerime yürüdü , benden hesap sordu neden yoksunuz diye ! park köşelerinde anlatırdık aşkımızı ... Çöpcüler yanlışlıkla aşkımızı da silmiş süpürmüşler , bilmiyorum , bana sadece hayatı izlemek kalıyor . Anlatıyorum yazıyorum ; ama belki halimi qörüp anlarsın diye... yine yalnızım artık....
Sensiz Geçen Bu Sevqililer Gününde.