Maviye çalardı gözleri
Harmanıydı denizin her halinin

Ağladığında
Laciverte boyanırdı üstüm başım
Hele süzülmeye görsün damlalar
Mercan kızılın da firuzeydi bakışlar
Silerken yaşlarını
Ellerini yakardı inciden yakamozlar

Bazen de sis çökerdi
Yosun kokusunda çiy damlardı mavi kıyılarına
Düştü düşecek gibi
Asılı kalırdı alt kirpiğin de
Benim içim de fırtınalar kopar
Buğulanan enginin de hapsolurdu yüreğim

Siz bir de gülerken görün
Turkuaz gölgeler oynaşırdı harelerin de
Yıldızlar raks eder
Cümbüş tutardı ay geceye
Bir çingene sevinci yaşar
Ateşinde oynardı sevinçlerim

Kıstığında bir çift nazar boncuğunu
Güneş öperdi göz kapaklarını
Sıcak ikliminde ısınır
Unuturdu ayazı yorgun bedenim
Elifin de kaybolur,
Alabora olurdu tüm hüzünlerim

Artık bir martı çığlığı duyarsan suların da
Tanı kanatlarımın sesinden
Tanı aşkını yurt edinmiş kimliğimden

Dilek USTA