Sen gittin ya ev sessiz, doğa sessiz, kent sessiz,
Senmişsin taş duvara nefes veren, can veren,
Sen gittin kalem sessiz, şair sessiz, rint sessiz,
Senmişsin gönüllere aşkla heyecan veren.

Yoksun ya, hasretinden gönül yalnız, dil yalnız,
Duyguları yazacak kalem suskun, el yalnız,
Kar kaplamış yolları, sana giden yol yalnız,
Tereddütsüz gelirim olsa yolu gösteren

Gittin ya, oda suskun, kapı suskun, cam suskun,
Yağmur yağsa damlamaz, üstümdeki dam suskun,
Günün yorgunluğundan efkârlı akşam suskun,
Kavuşunca sökülür göğsümdeki cenderen

Biri olmalı derdin, her an biri olmalı,
En derin bakışlarla gönüllere dolmalı,
Solacaksa bu güller ikisi bir solmalı,
Sen yoksan açmaz olur dalında yediveren

Sanma huzurlardayım, yokluğun taştan ağır
Hasretine düşmüşüm yanıp duruyor bağır
Ya çık gel, ya da beni kendi yanına çağır
Coşari’yi ortada bırakıp gitme ceren

İbrahim COŞAR