Ne bağda bülbülüm var, ne gülşenim ne gülüm
Istırap içindeyim, halime ağlayan yok.
Yakıp da savursalar, bir avuç etmez külüm
Sevda köprüsü kurup, elimi bağlayan yok.

Sevgi sevda aradım papatya, menekşe’de
Bulamadım eşimi ah gönül endişede
Yalnızlığı yaşadım bir virane köşede
Deli ırmaklar gibi içimde çağlayan yok

Bir ömür böyle geçti bahtıma isyan ile
Yıllarımı harcadım boşuna ziyan ile
Dosta haber etsem de kaç defa beyan ile
Kapımı çalmadılar yaramı dağlayan yok.

Ben kader mahkumuyum ben doğuştan yaralı
Gülmek benim neyime yazgısı hep karalı
Gözümden akan yaşlar boncuk boncuk sıralı
Omzunu yaslayıp da teselli sağlayan yok

Asamadım bir yârin resmini boş duvara
Senelerce ısrarla ruh ikizini ara
Rast gelmedi bu kalbim nazlı bir Bergüzar’a
Yastığıma baş koyup gönlümü eğleyen yok.

Gençlik el oldu gitti hâlâ arar dururum
Sevda diyen aşk diyen sol göğsüme vururum
Ne Rabbime ne kula olmadı bir kusurum
Seni çok seviyorum deyip de söyleyen yok.

Şair:İsmail Kurt
19.02.2015