Anne
Muhtacım hiç olmadığı kadar
Eşi olmayan merhametine
Sesine nefesine sahiplenmene
Benimle sabahladığın zamana
Hastalandığımda telaşına
Tuttuğunda elimi duyduğum güvene
Sustuğunda anlayamadığım hüznüne
Kırılmak bilmeyen kalbine
Yani sana hiç olmadığı kadar şimdi
Muhtacım anne.
Yokluğu yok edercesine yaşadın
Kırdılar üzdüler birgün ses çıkarmadın
Sustun...
Sustukça dahada yaralandın
Sen derdini hep içine akıttın
Oysa ben seni
Yıkılmayacak bir dağ sanırdım
İtiraf ediyorum şimdi
Ben bu hayatta bir sende yanıldım
Ve cesaret ederek bir tek sana bağırdım
Bakma bana
Düştüm diyede hayıflanma sakın
Sen ısrarla insanları anlattın
O zamanlar gözümde koca bir yalandın
Ben kanadım sonunda kurudu gözyaşım
Sen benim en büyük kazancımdın.
Ben seni bir defada harcadım.
Bırak bir defa ne olur
Bastığın toprak yaktığın ağıt olayım...
Bırak içindeki ateşte cayır cayır yanayım...