Her köşe başında bir fener
Aydınlatıyor gecenin soğuk yüzünü
Girdapların üzerine çoğalıyor isyanlar
Kayıp bir kentin isimsiz sokakları....
Ve.....

Kimsesizlere mekan olan köprü altları
Yanlızlığı sağıyor pınarlarım
Bir filizdim yeşermeye yüz tutarken
Koparıldım kökümden....

Acımadan ezdiler umutlarımı
Duygularımın katili oldular
Susturuldum
Küçücük yüreğim sessiz çığlıklara döndü...

Hayatmıydı acımasız olan
Yoksa hayatın içinde yaşayanlarmıydı
Dünyamızı karartıp zindan yapan
Kim ne diyebilir ki....


Düş olsaydı keşke yaşadıklarım
Uyandığımda unuturdum belki
Oysa...
Ne düş ne kabustu yaşadıklarım....

Gerçekle yüzleşen girdabın kendisiydi
Minik ellerim sahipsiz
isimsizdi benliğim
Bilemedim ki hiç....

Önceleri hep merakımdı
İsmim neydi
Yaşım kaç
Nerden geldim ve kimim....

Sonraları cevapsız kalınca sorular
Vazgeçtim
Nasıl bir hayattı benimkisi
Varla yok arası bir insan kasvetiydim işte....

Nefes alıyorsam şükrediyordum
Turlardım geceleri isimsiz kentin sokaklarını
Ayrılık hüzün derler
Evlerin ışıklarını seyreder....

Kabuslarımı defedecek hayaller kurardım
Altı delik lastik papuçlarım
Minicik ayaklarım çıplak halde
Her gece sayardım evlerin ışıklarını....

Bin ümit yüklerdim yanlızlığıma
Gündüzleri hiç sevmezdim
Acıyarak bakarlardı yüzüme
Yalancı gözlerin sahte sevgileriydi eklenen yüzlerine....

Saklardım kendimi
Başkalarının artığı aşım olurdu
Gözyaşlarımla ıslardım onları
Ayrılırken isimsiz sokaktan gri renk kaplardı her yanımı....

Yaralanmış özürlü yüreğim
Zırh olurdu yanlızlığıma
Hep korkmuşumdur fırtınalı akşamlardan
Baharı gölgeleyen kış aylarından....

Titrek bedenime sahip çıkmıştı öksüz ruhum
Yaralarım sarmakla bitmez
Sensizliğe yorgunum
Beni en çokta anasızlığım kahreder....

Olsaydı yanımda ne vardı
Belki....
Yeni hayat bulacaktım onunla
Hissetmeyecektim ayazı fırtınayı....

BİRKERECİKTE OLSA SARILABİLSEYDİM SANA ANAM.....


YAZAN:KADER OYUNCUSU
14/02/2015
İZMİR










....