Ağacı yeşili, koru çocuğum
Affetme keseni, çer çöp atanı.
Petekte bal yapan, arı çocuğum
Kendinden ilk önce, doğayı tanı.

Her şeyin özüdür gül biten toprak
Canındır canandır yeşeren yaprak
Çimensiz kırlarda koşar mı kısrak
Kendinden ilk önce doğayı tanı.

Baharı sevdiren renk renk çiçektir
Kırlarda uçuşan börtü böcektir
Ormanlar beşiktir sana kucaktır
Kendinden ilk önce doğayı tanı.

Bir ağaç kaç yılda yetişir düşün
Bir sonu gelmeli bu kördöğüşün
Eksilmesin tatlı içten gülüşün
Kendinden ilk önce doğayı tanı.

Gün gelip doğaya olacak muhtaç
Kalacak insanlar sersefil ve aç
Sende bir fidan dik sende bir ağaç
Kendinden ilk önce doğayı tanı.

Irmaklar akmazsa çöl olur dünya
Bir şeye benzemez gülşeni hülya
Bu güneş bu ziya bitmesin rüya
Kendinden ilk önce doğayı tanı.

Kuş sesine hasret mecnunum adem
Kuruyan dallarda yetişmez badem
Dünyanın cenneti doğaysa madem
Kendinden ilk önce doğayı tanı.

Şair:İsmail Kurt
14.02.2015