Satıpta eldeki varı,yoğumu.
Okula gönderdik bizim mahdum’u.
Hanımla ben zeytin,ekmek mahkumu.

Olsundu yavrumuz okuyacaktı.
Geri kalmışlıktan kurtulacaktı.

Birkaç yıl sabrettik vara,yokluğa.
Şükrettik,zeytin,peynir tokluğa.
Mevlam düşürmesin kulu açlığa.

Şükür okul bitti,kavuştuk ona.
Hamdü sena olsun kavuşturana.

Zor tanıdım bunca yıllık oğlumu.
Ne çok değiştirmiş bu okul onu.
Hayat ona göre doğa kanunu.

Zerre kadar hükmü yoksa da bence.
Darwin teorisi gerçekmiş onca.

Mozart sanki aileden birisi.
Don kişotsa bizim köyün delisi.
Sor söylesin ezberinde hepisi.

Mevlana’yı sordum yüzüme baktı.
İlk kez duydu sanki boynunu büktü.

Çevreciymiş rozetinden anladım.
Birgün ağaç sular iken görmedim.
Hayvan hakkı kutsal imiş dinledim.

Ya kul hakkı dedim içini çekti.
Anladım cevap veremiyecekti.

Oturup anlattım kendi halimce
Müsbet ilme boynumuz kıldan ince.
Nerde ahlak ve fazilet deyince

Şöyle bir yutkundu,başını eğdi.
Düzelttik hatayı çabaya değdi.
........................................................(Oğul,evlat)
Vars@yalım.........................20/02/2008