Bak şu maşuk halime, bozulsun tüm ezberin,
Görünce dolu verdi, ağlamayan gözlerin.

Yağmurlara denk idi, fısıldayışın bile,
Ben sırtımda taşırdım, ta Umman’dan Kabil’e.

Farz etki aşık oldum, gezdirdin diyar diyar,
Vallahi haykırırsam, ne sen ne ruhun duyar.

Hakim bey sevmek suçsa, inan ki suçluyum ben.
Artık bu günden sonra, aşka oruçluyum ben.

Gönlümün bahçesin de, mis amber kokan yarim,
Dikenleri koklayıp, gülleri yakan yarim.

Eğer gece gündüzün hüznüyle yaşıyorsa,
Şafaklar beklemez ki,şems erken taşıyorsa.

Hep seni anlatıyor, yazdığım tüm satırlar,
Okursa sayfa sayfa, o gün beni hatırlar.

Yaşanan yaşanmayan, her şeyi doğru saydık.
Bir yıldızın ardından, vuslata doğru kaydık.

Ben sabahı beklerken, yanıma düştü şafak,
Köhne aşk defterine, bir bak yazılmış nifak.

Bu aşkın hitabesi, bir ayet sanma sakın !
Bir yüreğin feryadı şikayet sanma sakın !

Doya doya gözüne bakıp haykırasım var.
Yanağından süzülüp, akıp haykırasım var.

Dolunay gözlerini hilâlden kıskanırım,
Yağmurlarda ıslanır, damladan saklanırım.

Hatırlarmısın söyle, ne zaman gittiğini,
Bilsen buzdağlarını nasıl erittiğini.

Bir sonbaharın hüznü, vurdu iliklerime,
İnan bilsen şaşardın, benim bildiklerime.

Hasrete kurşun sıkıp bak geldim deme bana.
Şimdi hayattan bıkıp ben geldim deme bana.

Boş ver aldırma sakın, aldırma unut beni,
Son durak son yuvama, götürür taput beni.

Yâd ellerde adımı, aşık diye ansınlar,
Seni aşka müptelâ beni, mecnun sansınlar.

Hesabsız giden ömre,sakın bin ah sığdırma,
Sevgililer günün de, başıma kar yağdırma.

Gecenin siyah yüzü, sanki beni boğacak,
Belki bunun ardından, Güneş hemen doğacak.

Sana beyitler yazdım, sevgililer günün de,
Çünkü yetim kalmışım, ben dünün bu günün de.

Sen emret ilmek ilmek bağlı gönül yumağı,
On dört şubat demişler sevgililer konağı.

Fisunkâr bir bedenle bu konakta kalmayı,
Bilsen ne çok istedim, senle nefes almayı....

HARUN YILDIRIM ?

12-02-15 ?