Bende senin gibi gide bilirdim
Seni incitmeye kıymadım gülüm
Affetmem desem de edebilirdim
Hevesimi alıp doymadım gülüm

Bu nasıl sevdaymış Mecnun eyledi
Yesrib çöllerinde bensiz neyledi
Elâlem ardından neler söyledi
Birine inanıp duymadım gülüm

Bir tek sen olmuşsun ekmeğim aşım
Her zaman seninle dik durdu başım
Aşkın şarabından çok kaçırmışım
Sarhoşun olmuşum aymadım gülüm

Ne akıl kâr eder ne de bir öğüt
Merhemin sür n/olur efkârım dağıt
Önünde olmuşum bir salkım söğüt
Hata kimde deyip saymadım gülüm

Yüreğim kaldırmaz sen isen konu
Nere gider bilmem bu aşkın sonu
Beklerim ben seni bilirsin bunu
Sana söz vermiştim caymadım gülüm

Gel desen peşinden koşar gelirdim
Bütün gemileri yaka bilirdim
Ben libas diyerek seni giyindim
Kefenimdir diye soymadım gülüm

Leylâ’yım sensizlik belimi büken
Yokluğun tenimde bir sarı diken
Gönül sarayımda iz’ in var iken
Kimseyi yerine koymadım gülüm.

Leylican & Leyla Yıldırım