Senin ellerin ne kadar sevgi dolu,
Senin ellerinde hayat var.
Dokunsam, ellerime doğar tüm tomurcuklar...
Ellerinde sevginin, sevmenin gücü var...

Sakın bırakma ellerimi,
Tut! Tut ellerimi yâr!
Bir an kapat gözlerini,
Yüreğimdeki tüm sevgimi, ellerine yay...
Bu gece şâhit olsun sevgimize dolunay...

Gözlerin yaşatıyor, sensiz yıllarımı, bakarken,
Ihlamur ağaçlarının baygın kokusunda eski günleri,
Bir bahçe kapısından giriyorum, çok erken,
Sessizliği büyülüyor sanki geçmiş dünlerin.
Camların ardından yansıyor gölgeler,
Saçlarını okşuyor gibi hüzünlerin...

Itır, fesleğen kokuları kaplıyor sahanlığı,
Sandık odasından gülümsüyor hiç görmediğim ninem.
Tütün sarıyor titreyen ellerinle
Rüyâlarımda saçlarımı okşayan dedem...
Sedef kakmalı rahlede duruyor, dalgın bakışları,
Kasnakta, yarım kalmış ablamın nakışları.
Üşümüş ellerimi ısıtırken gülümserdi annem,
Nasıl unuturum, soba başında geçen mutlu kışları...

Bırakma ellerimi, o eller beni götürüyor mutlu günlere,
O eller, sarıyor benliğimi, o sıcak bakışların,
Ne efsunlu bir âlem ki sürüklendiğim,
Taptaze bir hatırâ gibi, saçıma menekşe takışların.
Gel, gözlerime dalsın yine gözlerin sıcacık,
Ellerin kalsın saçlarımda yine, yine azıcık...

Açılıyor birden iki yana dev gibi ahşap kapı,
Bir udun tellerinden dökülüyor zaman,
Kulaklarımda o eski şarkılar,
Geçmiş senelerin naftalin kokusu,
Saçılıyor etrafa umutlar, kahkahalar, acılar...
Semâda uçuşuyor mâzinin sesleri
Ne çok, ne çok unutulmayan hâtıralar...
Ellerinde hayat buluyor kaybolan yıllar...

Ellerin,
Senin ellerinde hayat var.

Hâlenur Kor





(