Davullar çalındığında sahur zamanı

Aç ellerini yaratana

Sadece bana niyetlen

Tut beni, yaşadığın müddetçe

Orucun olayım

İftarın vuslata erdiğin gün olsun…



Tut beni bırakma

Nefsine hâkim ol

Sakın bensiz iftar yapma!

Sen benim yanık bağrımda açan

Oruç çiçeğim ol

Nefesin gül koksun

Unutma tut beni…



Sus ne olur

“Konuşmak gümüşse sükût altındır”

Sükût boynuna zincirin

Dilin lal olsun.

Konuşmasın güneş batıp iftar olmadan

Sus!

Sadece sus…



Aşk susmaktır ey sevgili

Güzelliğini, iyiliğini

Anlatmaya gücün yetmediği zaman

Susmaktır.

Kelamın bittiği

Kalemin yazmadığı yerde

Susmaktır.

Yusuf misali

Dipsiz kuyularda kalmaktır…



Ey yar!

Fani dünyada karşıma çıktın

Yaratan’dan ötürü yaratılanı,

Yani seni,

Çok sevdim…





Sen benim,

Göz nurum.

Şah damarım.

Sol yanımın diğer yarısı.

Bir adım gelene

On adım gidişim.

Sen benim,

Her şeyimsin…



Ahretliğim de bana

Sana olan sevdam bitmez

Sevgim dünyalık değil

Vazgeçtim fani dünyanın yalancı sevdalarından

Sonsuz âlemin baki dünyasında

Sonsuz hayatıma başladığımda

Nasibim ol

Sen ahretliğimsin!

Sahi

Ahretliğim olur musun?



Biz seninle,

İblisin her türlü

Zorluklarına rağmen

Nefsimize yenilmeden

Yaratana sığınıp,

Tavaf’ı tamamladık birlikte…



Sen benim,

Az ile yetinip

Bugünüme şükrettiğimsin.

Yarınlarda

Nefsime gem vurduğum

Yaratanıma

El açtığım ayalarımda duamsın…


//Ey yar! Yüreklerimizi secde ile nikâhlayıp, içinde ki hüzünleri atıp zemzemi içmek için, baki dünya da ahretliğim olur musun?//


Mustafa KARAAHMETOĞLU
11.11.2013 (09.02.2015)