Yalnızdırsın mutlu bir düzenin vardır herşey çok güzeldir..
Sonra ansızın biri çıkar karşına elinde demet demet mutluluk getirdiğini idda eder..
Hiç beklemediğin birşeydir bu merak edersin izin verirsin iç dünyana girmesine ve girer..
Bir takım farklılıklar olur sende sanki hayat daha bir güzel gelir daha çok mutlu hissedersin kendini..
Yüreğini açarsın, güvenmek istersin, kapılırsın rüzgarına..
İlerisini düşünmek istemez sadece o anı doya doya yaşamak istersin..
Bazı günler rüyadamıyım, uyuyormuyum diye kontrol edersin..
Gerçekmiş yaşadıklarım diyerek çocuklar gibi sevinirsin..
Ansızın çıkıp gelen vazgeçilmezin olmuştur artık..
Heran her dakka onunla olmak, ona dokunmak sıkıca sarılmak istersin..
Ve sonra gerçek sandığın herşey bir anda yok olur..
Ansızın çıkıp gelen, geldiği gibi ansızın çekip gitmiştir..
Yapa yalnız kalmıştırsın yine ilk başlardaki gibi ama farklıdır bu yalnızlık..
Çünkü mutlu degilsindir, canının yandığını, boğazına birşeylerin düğümlendiğini bilir
ve bir bosluk hissedersin sol tarafında karanlık soğuk bir boşluk..
Ve daha sonra umut edersin sanki bir yerden yine ansızın çıkıp gelecekmiş gibi beklersin..
Oysa ne gelen vardır nede geçen gidenin gittiğini kabullenemezsin..
Aşk böyle birşey işte, önce kaşık kaşık mutluluk verir sonra kepçe kepçe alır elinden..
Ve bilmen gereken tek birşey vardır aslında..

GİDEN MADEM GELİCEK OZAMAN NEDEN GİTTİ ?

HAKAN KARAKAN