bir kalem vardı elimde yazıyordum kendimce
tek tek dökülüyordu kelimeler dilimden
şiir olup akıyordu yüreğimdeki sancılar
bazen sen oluyordun bazense kırgınlığım
hayata her dizesi isyanlarımı dile getiriyordu
sevgiye hasret yüreğim oluyordu
gözlerimde hayalin dilimde ismin
şiir olup dökülüyordu
türkü olup telden akıyordu sana olan sevgim
sonu olmayan bir şarkı idi

her geçen saat ömrümden alarak
yangın olup yakıyordu bedenimi
senin kokuna hasret
tutmak istiyordu ellerini ellerim
sen oluyordun doğacak güneşim
senle doluyordu yüreğim
yalnızlığım kayboluyordu seni hatırladıkça
gözlerimin içi gülüyordu bir damla yaş akmadan
geçiyordu günlerim hasret bitiyor
ay doğuyordu geceme
yıldızların altında üşümüyordum
sıcacık oluyordu soğuk odam
gülüşünle ısınıyordu her yanım

bu gün artık yoksun
ve ben şu an ölümü arar oldum
yalnız ve karanlık odamda
sen gidince yokluğunla her şey bomboş oldu
sadece soğuk bir gece ve
sensizliğin hain ve ürkütücü korkusu sardı
her yanımı ve üşüyorum şimdi
bir nefese muhtaç oldu ciğerlerim
senin yokluğuna alışamadı bedenim


VE ŞİMDİ SEN YOKSUN