Çerâğan vakti
delice esiyor bedbaht ayrılık rüzgarı
talan oldu lalezar
mor lalelerim boynunu büktü
yasemen çiçeklerim kökünden söküldü
ikimiz emek verip ekmiştik
sevgimizle büyütecektik
büyütemedik

senden geriye
hediye kalan
bir kenarı kırık pikap
çok sevdiğin hicaz makamı plaklar
seçtim bir şarkı ’’Ayrılık Ateşten Bir Ok’’
takıldı plak tekrar tekrar çalıyor
beni benden alıyor
kulağımda ah-u-zar feryadlar çınlıyor
dilimde sessiz çığlıklar
kelimeler boğazıma düğümlendi
gözlerimde yanan aşk ateşi söndü

o yârin hasreti
yüreğime bir ok gibi saplandı
bir selam bir haber bile salmadı
sevda yükü meğer ne çok ağırmış
taşıyamıyorum omuzlarımdan taştı
avare ruhum çoktan bendini aştı
ne yapsam ne etsem
onsuz olmuyor
hiç bir şeyde yeri dolmuyor

sensiz çaresiz
bedenim mecalsiz
gerçekten seni çok sevmiştim
ayrılık acısı zor geldi
’Doluya koysam almıyor
boşa koysam dolmuyor’
hayaller beynimle adeta oyun oynuyor
aklıma mukayyet olamıyorum
gel/gitler yaşıyorum

birden bire
çöl ortasında buldum kendimi
bu gördüğüm serap mı?
kurulmuş bir sürü çergeler
karşımda raks ediyor çengiler
ben yanlış mı görüyorum
gözlerimi ovuşturmaya başladım
yok!
yok!
bu gerçek olamaz ki
beynimin bir oyunu olmalı bu
ne olduğunu anlamadan
esti bâd-ı semûm
mecalsiz bedenimi araf’a savurdu
canım yandı tenim kavruldu
çatlamış kurumuş dudaklarımdan
bir kaç damla kan süzüldü
kızgın kumlardan yanan çıplak ayaklarım büzüldü
Her gören dostum bu perişan halime üzüldü
düşmanlarımız ayrıldığımıza kahkahalarla güldü
şimdi mutlu musun ?

kime kafa tutayım
bilemiyorum düşünemiyorum
kadersiz yazgıma mı kızayım
kadere karşı gelinir mi?
en iyisi kadere boyun eğmek
sensiz yaşamıyorum ben zaten ölmüşüm
gittiğin gün kefenime izâr biçmişim

isyankar göçebe ruhuma
tebelleş oldu azrail
bedenim artık musalla taşına nail
şimdi
emaneti teslim etme vakti
arkamdan sakın ağlama
olur mu?
gülen gözlüm
her şeye rağmen sana kıyamam
sen her zaman mutlu ol...