Bir siyahsın
Bir mavi
Vakitsiz geldi kırlangıçlar rengine aldanıp
Telekleri zift karası
Taşıyamadılar ağırlığını sayende
Arafta kaldı şimdi binlerce nefes
Söylesene
Hayatmısın ölüm mü

Dolambaçlı patikada bir kervan
Vurmuşlar sırtlarına
Yüklüce umudu adımlıyor
Serabına aldanıyor
Gülşen sanıyorlar çöl tozunu

İnsani bir iklimin doygunluğuna aç
Dipsiz bucaksız bir meçhul yolculuk
Canhıraş bir feryat
Aç ölen bebesini gömüyor sessiz
Siz hiç cenazesi kalkarken insanlığın
Matemin peçesinden güldünüz mü isteksiz

Ayaklar nasırlı
Ellerinde derman gözlerinde fer kalmamış
Bu suskun göçün sesi oluyor bir alıcı kuş
Öyle pervasız bir o kadar kaygısız
Yol bitti
İşte yurdunuz ayaz dağlar diyor
Tüm gözler ufukta
Bir kamaştırsa güneş
Hayra doğsa nazlı bulutlar arasından
Umuda kurulu rüyalarda uyuyorlar
Bir çoğunun uyanamadığı

Söylesene bizi yaşatan
Ne öldürür insanı
Sen mi
Senin bahanelerin mi
Sarpa sarıyor belleğim
Ne gücüm yetiyor anlamaya
Nede uzanabiliyor ellerim
Kimine göre adil
Bana göre katilsin hayat

Dilek USTA