Yeni birgünün ortasındayım,
Ömrümünde ortasıdır belki,ne belli...
Belkide ömrüm az kamış,
Ne belli,
Kimbilebilir...
Bugünlerde arkadaşlar arasında ölüm cümleleri kurulmuyormu,
Ortak bir tanıdık,gencecik,iki çocuklu,canınla pençeleşmiyormu,o pis hastalıkdan.
Bugünlerde,
Dünlerde her gazete,her televizyonda,bir ölüm haberi yokmu,
Var!.
Var evet...
Ne zaman ölümü duymuyacak bu kulaklım,
Sanırım ölünce,
Duymaz olacak kendi sesimi ve tüm sesleri.

Oysa ölümden bahsetmeyi bile sevmem.

Gerçi bazı ayrılıklar,en az onun provası kadar insana acı vermez mi?
Verir elbette,
İçden ve dayanılmaz derecede sevilen her aşkda...

Bugünlerde,aşk ve ölüm başa baş gidiyor yürek yarışımda,
İnsan kendinde olmayanımı istermiş ne?

Cam açık,
Öyle güzel bir İzmir zamanı ki,
Dışarıdan araba,kalabalık ve yaşam sesi dolmuyormu odaya,
Yazdıklarımın tüm büyüsü,beceriksiz büyücülerin nefeslerine dönüyor.

Kimbilir,
Yaza çıkar yarım aklım,
Ve zehirli ağlarından yapılma,
Aşka düşer belki kalbim...
Bomboş sesler geliyor içeriden,
Belki,
Kimbilir,
Sevilecek birkişi daha kalmışdır kenarda köşede...

KALBİM,
Temennilerin gölgesinde,
Güzel,yumuşak bir kışın ortasında,
Umutsuzca,
Gelecek olanın ayak seslerine kulak kesilmiyormu?
Evt.....
Kesiliyor,
Tüm pozitivize edilmiş hücreleriyle hemde.

İç sesim gene hortladı,
Kalk kız klavyenin başından,
Akşama kızlar ve kocalarıyla balık partisi var...
Gerçeğe düşmek,
Bu olsa gerek...BRN