Açık Kapısı sensin bana cennetin

Açık kapısı sendin bana cennetin
Şu halime bak anne
Yokluğun cehennem
Anladım bir senin derdin gül anne


Gurbetlere düştü yolum
Ben gurbetler için yaratılmamışım ki anne
İğne iplik verdin
Söküklerime
Bir kaç günde bitti verdiğin iğne iplik

Ben senin hasretin için yaratılmamışım anne
Ayrılık okuyla öldüm anne
Gurbette bin ağladım bir güldüm anne


Öldün
Öldüm
Ben senin ölümün için yaratılmamışım ki anne
Gözlerime göz yaşı verilmiş
Yetmedi senin ölümüne ağlamam için

Ben senin ölümün için yaratılmamışım anne
Göz yaşım az verilmiş gözlerime
Kan ağladım
Anneler ölünce kan ağlamalı göz
Dağ gibi inlemeli öz

Ben sensizliğin için yaratılmamışım anne
Parçanım senin
Ağaçsın dalım
Sensizlik zor anne

Çocukken de kaybetmeye dayanamazdım seni
Kör karanlığa girdi acemi yolum yine
Sensizliği hep umutsuz çöl bilmeliyim anne...
Ben senin yokluğun için yaratılmamışım anne

Sensizlik zor
Çiçeklerde kokusunu aradığım...
Tek sensin ne halam ne babam...
Sensizlik zor tek
Tozlu yollarda ayağının tozunu aradığım
Sensizlik en zor
Ayaklarının altında benim cennetim
Dünya şimdi cehennem
Ben sensizlik için yaratılmamışım anne

Sensizlik zor
Toprakta kokusunu aradığım
Sensizim şimdi
Mezarına koşuyorum
Derdim dağ olunca


Sensizlik neler neler öğretti anne bana...
Sensiz saray saray değil

Ben senin yokluğun için yaratılmamışım anne
Dağ olmuyor gönül sensiz
Sevinci dağ olmuyor...
Bağ olmuyor gönül sensiz
Bu dünyayı sevmek için...
Çiçek açmak için
Sana muhtacım anne

Ey derdi gül olan anne
Tek senin derdi gül olan
Sarıdır rengi sensizliğin
Hangi zengin güneşte var sendeki nur
Kim olabilir bana senin kadar güneşli yar
Ben güneşsiz bir dünya için yaratılmamışım anne

Sensizlik zor anne
Öğütler ek anne bahçesine kör aklım
Aklım akıl değil
Aç avuçlarını mavi gökler gibi avuçların
Sevgin zengin denizdir hüznümün yangınları dinsiz
Ömrümün alçak gönüllü dağlarındadır beyaz saçların yine…
Ben beyazlık olmayan bir dünya için yaratılmamışım anne

Sensizim şimdi
Hasretle tanıştım ateşle tanıştım
Bir mezarın gül koca dünyada
Ey derdi gül olan anne

Dağın niyeti belli değil
Denizin niyeti belli değil
Senin derdin gül anne...
Bir mevla bir de sen varsın benim için
Bir tek mezarında çiçek oluyorum
Ben yokluğunla yaşamak için yaratılmamışım anne

Ölüm ayırdı cennette buluşuruz....
Buluşmak var anne
Allah yar anne
Ben yokluğunla yaşamak için yaratılmamışım anne

Dünya da dört dinsiz duvardır anne
Taş gibi soğuktur içi-dışı
Anne bu hapishaneme açık penceresin
Tek pencere sensin açık kapı tek sensin
Hayatın dinsiz yokuşlarında kanatsın bana
Sen benim çirkin gözlerimi seven tek insansın
Eyüp sultandın her zaman gönlümü misafir gibi ağırlayan
Tek senin derdin gül anne...
Anne bana mezarın bile lazım bu çürük dünyada
Bir sensin bu sarayın açık kapısı…
Ben sensiz yaşayamam anne

Sensizlik çok zor anne
Ey dertlerimin ilacı
Senin ayaklarının altındadır bana cennet
Sen cennet ağacısın dünyamın
Elleri öpülesi, yüzü güneş bilinesi
Sırtımda taşırım senin kabe’ni...
Ben yokluğunla yaşamak için yaratılmamışım anne

Ben Allah’ı sevdim
Rasulünü sevdim
Ve bir de seni
Ben sevgisiz dünyada yaşamak için yaratılmamışım anne

Mekkesinden hicrettedir gücenmiş o sevgi
Her asra ordularını göndersin o sevgi
Bu sevgiye ayırdım ruhumun otağında ölümsüz tahtı
Korkularımı kırdım ebabil gagasıyla bir kahraman gibi
Ben sevgisiz dünyada yaşamak için yaratılmamışım anne

Leylam oldu mevlaya çıkan çölümde sevgin...
Ben gülsüz dünyada yaşamak için yaratılmamışım anne

Bana ölüm yok ne bu dünyada ne de ukbada
Ben Allah’ı sevdim

Sen bir başka ışıksın bende anne...
Ey derdi gül anne...
Tek senin derdin gül anne
Güneşe duymam hacet olduğun yerde
Ben annesiz dünyada yaşamak için yaratılmadım anne

Sensizlik en çok güzelliğini öğretti bana
Şefkate susadım anne
Secdeli alnını özletti bana
Tek sensin cennetin yolu
Ey namazlarda bile hatırlanan kıymet
Unutmuştum seni ya anne Kabe bana darıldı...
Ey derdi gül olan

Ölünce anneleri ağlar çocuklar
Ağlamaları sensizliği anlatıyor bana

Eylülde solar gül sensizliği anlatır bana...
Ben sensizliği ateşi yaşamaktayım anne...