5
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
954
Okunma
buralarda üşürken ayazın pençesinde
biliyorum
aydınlığın gülen yüzü var bir yerlerde
alıcı gözlerle bakarken çok uzaklara
umutlar
daha da güzelleşir mehtaplı gecelerde
ne olur
yorgunluğumu dinle esen yellerden
anla beni
yağmurun adı özlem, şu dağlarıma dökülen
buzların üstüne verdiğim her nefes
kurtulur gelir çile yüklü ocağın alevinden
neyleyim
gölgem kaybolurken
yine fikrim ağır güneşin vedasında
ben zaten
aşinayım kederin yosunlu taşlarına
işte bu yüzden yüzümdeki tebessüm
bin çağrı sayılır coşkuların dalgasına
03.02.2015 – Ahmet BOZTAŞ
5.0
100% (7)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz