Bunca yıl sahte dostluklar karartı gözümüzün ağını
Aza indirdi ömrümün çoğunu
Gösterdiğinde gerçek yüzünü
Sildin kalbimdeki dostluğun yerini
Velhasıl sahte dostluklardan bezdim
Onların yüzünden kendimi çok üzdüm
Ömür boyu gerçek dostu arayıp gezdim
Bulamayacağımı anlayıp ümidimi kestim
Yıllar sonra yanıldığımı anladım
Madalyonun gülen yüzünü gördüm
Gerçek dostluğun verdiği haz ile yoğruldum
Mutluluk kasırgası önüne savruldum
Ömrü her zaman ki gibi kısaymış mutluluğumun bilemedim
Zalim felek yine kızarttı gönlümü
Ne zaman güldürse kısa zamanda ağlatır özümü
Bir akrep gibi akıttı zehrini ağlattı kalp gözümü
Bu feleğin kalemi yine kötü yazacak
En sevdiğim dost dediğim herkesi alacak
Sevmediğim şu hayat yine bana kalacak
Sevgileri kalbimde kendileri çok uzakta olacak
Seven kalpler birbirinin yüzüne belki bir daha göremeyecek
Günler belki aylar öncesinden sardı bu sızı
Anladım ki esen yel ayrılık rüzgârı
Önüne katıp götürecek sizleri
Tabii çöl ortasında susuz kalmış gibi kavuracak bizleri
Yazan kötü yazmış yazımızı
Ağlamanın yine yakın görünüyor zamanı
Allah, Allah kahretsin böyle kaderi. Böyle kaderi