Anneciğim bilirdim bizleri ne çok sevdiğini
Duyardım her zaman; çocuklarım bir yana dünya bir yana dediğini
Nerelere gitsen biz varız diye en kısa zamanda döndüğünü
Nasıl bırakıp gittin bizleri dönmüyorsun ANNEM,

Bizleri bir gün bile yalnız bırakmayı kıyamazdın
Bizim gidemeyeceğimiz hiçbir davete katılmazdın
Şimdi gittiğin yere biz gelemiyoruz
Nasıl bırakıp gittin bizleri dönmüyorsun ANNEM

Her gittiğin yerden varınca telefonla arardın
En küçük bir acı duysak bizden önce sen ağlardın
Sen gittin gideli çok acılar çektim ağladım
Ne telefon ettin ne aradın nerelerdesin ANNEM

Biliyorum Allah’ın emridir koyulmaz karşı
Ne iş dinler ne evlat geldi mi vakti saati
Çaresizlik içinde kabul ettin bu daveti
Keşke bizleri de alsaydın ANNEM

Sensiz çekilmiyor bu dünyanın kahrı
Yanlış anlamasın yüce Tanrı
İsyanım sana değil karanlık dünyama
İsyanım kaderime be ANNEM