Heder oldu ömrüm, beyhude geçti günlerim
Terk edip gittiler, hemde en çok sevdiklerim
Yok elimden tutan, hani o dost bildiklerim
Billahi dostluklar, yalanmış be üstadım...

Kâbusa çevirdiler, yaşadığım hayatı
Reva görüp ittiler, bu onların sanatı
En güvendiğim dostum, beni kuruşa sattı
Vallahi dostluklar, dolanmış be üstadım...

Şimdi bir başımayım, dört duvar arasında
Teselli buluyorum, meyhane sofrasında
Çakmak isterdim dostla, kadehi havasında
Şerefe diyecek dost, kalmamış be üstadım...

Öyle çok güvenmiştim, can bildiğim dostlara
Oysa..! hiddetim öfkem, sırtımdan vuranlara
Kahpelik bedavaymış, dostunu satanlara
Bunların dostlukları, çıkarmış be üstadım...

Çok’mu inandım bilmem, bildiğim doğruluktu
Sırtımı sıvazlayan, bir Allah kulu yoktu
En çok inandığım’sa, yılan olup soktu
Yılanların dostluğu, zehirmiş be üstadım...

Öyle bir ahh ettim’ki, Allahından bulsunlar
Beni aç bırakanlar, susuz kalıp solsunlar
Neydi günahım neydi.? beni iten soysuzlar
Soysuzdan dost’mu olur.? olmazmış be üstadım

Cemal İNAN