Bırakıp gittiklerin vardır,arkana bir defa daha bakmadığın,
İşde o bırakıp gittiklerininde ahı vardır,
Seni bırakıp gitmesini asla istemediklerinin üstünde tecelli eder.
Birde bakmıssın ki,
Arkanda bırakdıkların,
Önüne bir bir çıkmış.

Attığın kazığın tadını,
Oturduğun kazıklarda anlarsın.
Ama geçmiş çokdan geçmişdir,
Özlemle beklediğin gelecekde bir türlü gelmez olur.

Yaşamın garip bir matematiği vardır,
Kalp acılarının toplamıyla,
Kalbini acıttığının acılarının toplamı, birbirine dolanır.
Bir birini kovalar durur.

Denklem değilde,
Dengesiz bir yaşamın ortasında hüzün kovan kuşlarına taş atarken bulursun kendini.

Kovalamaya çalışdığın her hüzün,
Ruhuna zamk gibi yapışır kalır.

Yaşamaya çalışdığın hayat,
Bayattır artık,
Hiçbir espinin içine sığmaz gülüşlerin.
Gülmek acıya ve özleme çelme atma çabasından başka birşey değildir artık.

Yaşam yolunda yürüyorum,
Çoklu bir teklikle,
Kimseyi ruhuma eşlik edecek kadar sevemiyorum artık.

Eskilerden dem vurmakda hoşuma gitmiyor.
Tüm yaşamın önümde olduğuna,
Ruhumunda
Kalbiminde bana ait olduğuna,
Bende kalması gerektiğine inanıyorum artık.
İnanmakdan uzağım tüm kahkahası bol,
Yüzü ve sözü güzel olanlara...

Bak duyuyormusun?
Yaşam
Yeni bestelere gebe.
Sabaha,
Belki yarın öğlene,
Yeni bir şarkı çalacak kulaklarıma...

Yaşamın dayanılmaz bestesi çalmalı,
Tanrım aç müziği,
enstürümanları çalacaklarıda gönder,
Nasıl olsa,
Ben dinlemeye hazırım.

Ölmek,
Yok olmak demekdir,
Oysa ben,
Ençok benden nefret edenlerin yüreklerinde,
Birde geberircesine sevenlerin ruhlarında yaşamalıyım.
_____________________________________________brn