KAPIYI KAPAT SESSİZCE
Kapıyı kapat sessizce,
senli anlar yüzünden ,
bacaklarımda bıçak kesigi gibi ruhum,
hayatıma zehir gibi karışan sen,
git arabana işe istersen,döşemeleri kirlet,
beni degil...
yüregime giyemedigim terlik gibiydi aşk,
bırak,
hislerimin mutfagında yalnız dolaşayım kendimle...
sanıyorum dışarda kış....
sanıyorum her yer ölü post...
soğuk bir çayı sevmedi gitti dolgun dudaklarım,
yolun iki yanındaki günebakanlar kopuk köklerinden
kalbimin satır aralarına girmen yasak,
kalemim ihaneti yazmamalı,arabesk lafın içinde
Kapıyı kapat sessizce,
çöpte biriken takvim yapraklarının günahı ne,
ya da yıkılan bahçe duvarlarımın pişmanlıkları...
her yanımda kuşların bagırdıgı agaçlarda,
şu karnımın altında beliren sen gibi agrının işi ne?
ben ayna..sen ise yanılsama...
nedir bu aşk adına yaşadıklarım ,
degil ki alfabetik sıralama
Kapat kapıyı sessizce,
bak kahve taştı ocakta,
sigaramın külü yere düştü senden,
ayy yeni fark ettim üzerimdeki şortumun ipliği sökülmüş,
başımdaki tokamın biri ne ara halıya düşmüş,
Allah’tan,
sinirden her yere vurdugum tırnaklarım kırık degil,
hep aynı hisleri yaşamak acı,
benim bir sürü derdim var,
birde senin eziyetlerin ,
bacaklarımda bir yangın yaratmamalı
Kapıyı kapat sessizce,
birşeylerin eksikliği ne seni bitirir,ne de beni
sanma arkandan efkar komasına girerim,
ben zamanın içersinde akrep yelkovanla iyi sevişirim..
köprüler geçsede üzerimden senden sonra,
dilim sussada ,
cinnet parmakları bogazıma yapışırken,
masada bıraktıgın şu bardak,sen gittikten sonra
elbet birazdan kırılacak,
sende yere düşen bir leke
aşkın degerini bilmeyen herkes bundan sonra,
sessizlik ve gürültünün aymaz mezarlıklarında
içleri çürüyen,
kırmızıdan griye dönüşmüş bir gece...
Kapıyı kapat git sessizce,
kirlerimden arınmam gerek,
yeterince pislikle sarmalandım,
zamanın ve bu aşkın göbeğinde...
ŞAİR ARZU ZEYNEP GÜNAL-29.1.2015