Pimi çekilmiş bir bombadır hayat
Ellerimde, ha patladı ha patlayacak
Kimi zaman taşar gözlerimden yaşamak
Çok zormuş yaşananları anlamlandırmak.Ciddi bir hayat sorgulaması şiirin başından sonuna kadar kendisini gösteriyor. Hayatın içinde her zaman var olabilecek fırtınaların resmedilişi harika olmuş."Kimi zaman taşar gözlerimden yaşamak" cümlesinden anlıyoruz bunu. Hayatı yanlız başına yaşamayı öğrenmek zorunda kalışın anlatıldığı son dize ise Şairin kendisini ele veriyor.Yalnızlık hazır bulunmaz oluşturulur değil mi....

Takılı kalır genzimde sözcükler
Yaşam adına bu son can çekişler
Sancıya dönüşür içimde herşey
Düşünürüm şimdi nasıl bir akıbet beni bekler.Haytı anladıktan sonra anlamlandırma döneminin başladığını görebiliyoruz.İçerisinde sancıya dönüşmesi buna delalet.Birirnci ve ikinci dize tamamen başta söylediğim anlamlandırmanın can çekişleri.

Adı henüz konmamış bir zamandı yaşadığımız
Tesiri büyük ütopyalarmış içimizdeki sakladıklarımız
Vuslata ermeden kapanmış yollarımız
Şimdi öylesine kallavi yalnızlığımız. Kallavi (Vezir ve sadrazamların giydikleri bir çeşit kavuk.)
sıfat, mecaz anlamı ise Çok iri, kocaman anlamına gelir. Yanlızlığın resmedilişi ve çok bilinmeyen bir sözcükle anlatılması orjinal bir anlatım, ÖZGÜN. Anlamalandırmanın burada bittiğini ise "Tesiri büyük ütopyalarmış içimizdeki sakladıklarımız" dizesinden anlıyoruz."Vuslata ermeden kapanmış yollarımız" yine bun anlama anlamlandırma en son tarif etmenin bir sonucu...



Yaşam, öyle ağırsın ki; mısralar kaldırmaz
Sana olan öfkeme kimseler aldırmaz
Parsel parsel tükenen ömrümün yarası onulmaz
Benden bu kadar, sunduğun acılarla geride kalmış bir enkaz.Burada da bir ifade ettiği hayata bir isyan söz konusu.Ama bu isyan zannedersem hayatı yaşam biçiminde karşılaşılan şeylerin yerine getirilememisinden kaynaklanan KENDİNE İSYAN olarak algılıyorum ben...

Bilinmez bir yere giden,
Bir tren penceresinden el sallarım şimdi,
Gözümün önünden geçip giden hayata...Bu bölümü okurken şu öykü geldi aklıma:“Genç bir insanken dünyayı değiştirmek istemiştim. Ne var ki, dünyayı değiştirmenin çok zor olduğunu gördüm. Bu yüzden ulusumu değiştirmeye çalıştım. Ulusumu değiştirmeyeceğimi anladığımda, yaşadığım kente diktim gözlerimi. Ne var ki, yaşlı bir kişi olarak kentimi değiştiremedim. O zaman kendimi değiştirmeye karar verdim... Şimdi yaşlı bir insan olarak, tek değiştirebileceğim şeyin kendim olduğunun farkına vardım ve birden anladım ki, eğer uzun süre önce kendimi değiştirebilseydim, ailemi etkileyebilirdim. Ben ve ailem kenti etkilerdik. Kentin etkisi ulusu değiştirirdi ve ben dünyayı değiştirebilirdim, gerçekten de...”

Yüreğine şiirler yağsın....

Haklısın YAŞAM ÇOK AĞIR.....