Yetmiyor,
Bazen kifayet etmiyor
Yürekte hissedilenler,
Dile gelen gizleniyor, söylenemiyor
Aynı lisan konuşulsa da,
Hissiyat anlaşılmayınca olmuyor,
Keder başlıyor, gözler bakıyor,
Dil susuyor, hal çekiliyor, zahir olan
Ne varsa manadan uzaklaşıyor


Sen
Sahiplenmek istiyorsun
Her anı sorguluyorsun,
Nefesi boğuyorsun ve yıldırıyorsun
Ne bir hudut tanıyorsun
Ve ne de hakkı teslim ediyorsun,
Mahkûm ediyorsun
Ne sessiz bakışlarım ve nede
Boynumu büktüren suskunluklarım
Yetmiyor az geliyor

Hasrettiğim
Varlığımda yetmiyor
Solgunluğum sanki keyif veriyor,
Ne dilin susuyor ne halin
Resmettiğin ne kadar melalin varsa
Ve manaya hasret kalınca nizah çıkıyor
Ne okuma keyfi bıraktın,
Ne yalnızlığın kadrine kandırdın,
Ne bir hal bıraktın, ne har

Artık
Yalnızlığıma açıyor bahar
Yıllara sâri suskunluğumda her nazar
Hazana açılan ardı, zan neşet buldukça,
Hasredilen kalbi ses anlaşılmayınca,
Geriye ne kalıyor, dil gariplik yaşıyor,
Gözler baksa da temaşa etmiyor,
Hal çekiliyor, kalpte inliyor

Yazma diyorsun,
Fakat bilmem ki ne anlıyorsun
Okumadığın aşikârken
Bahanelerde bilmem ne buluyorsun
Talan ediyorsun, sabrımı ve suskunluğumu
Yanlış telakki ediyorsun,
Sen benim düşüncelerimi hiç anlamıyorsun
Mahiyetine kimi almışsan
Ve duygusallığınla etkinde bırakmışsan
Zevke dalıyorsun

Haiz olduğun
Hukuku ihlal ediyorsun
Manalı nazarlarınla
Ve kahırlı lafzınla uzaklaştırıyorsun
Issız sokakların, kuytu köşelerin
Hamiyetine gark ediyorsun,
Ruhumu ve kalbimi yıldırıyorsun
Yaşamak varken,
Umut kalbimde harken, nedameti
Terk etmem arken, anlamıyorsun

Gizlenen
Ne varsa ve hesap mutlaksa
Sen bizzat yargıçlığa koyulunca,
Elbette mahkûm karşında
Ne anlıyorsun, hangi maksada
Binaen yapıyorsun ve hatta kar sınıyorsun
Ne yıllara sâri yorgunluğumu
Ve ne de ruhumun o hicran
Damlalarını hiç anlamadın, uzaklaştırdın

Mustafa Cilasun