Tozpembe etmişler dünyayı
Gözlerini boyamışlar
Sokaklarda daha çellik çomak oynarken onların
Sırtını sıvamışlar
Ve!
Haydi demişler, bir yumruk vurmuşlar sırtına sokmuşlar içeri,
Sen daha küçüksün çocuksun demeden…
Hayatlarını zehir etmişler
Onların!

Hiç gülmezken yüzleri
Onu bey yerine koymuşlar’ da, sofrada
Hizmette kusur etmemişler
Onların boy, boy çocukları olsun istemiş birileri.
Ve!
Nihayet olmuş, bir iki derken, tam dokuz çocuk çok geçmeden
Kadınsa!
Daha, otuzuna gelmeden!

Çocukla, çocuk olmuşlar
Oynamışlar kıyıda köşede onları kimseler görmeden
Ve!
Koşturmuşlar çocuklarla
Geçmişte yarım kalmış oyunlarını onlar!
Hala, özlerken.

Üç kuruşluk başlık parasının kurbanıydı onlar
Para, bu!
Sabun gibi kayıp gitmişti çok geçmeden o da, anadan babadan
Onların hiç bilmedikleri büyük şehirlere göç ettiler
Çaresizlik içinde
Saldılar çocukları şehirdeki izbe sokaklara
Henüz okullu bile, bolmadan çocuklar
Zaman geldi!
Okulda tanıştılar kötü alışkanlıklara
Çocuklar!
Ve!
Gün geldi bir’ de baktılar onların anılarıyla doluydu
Şehirdeki, izbe sokaklar.


27 Ocak 2015-01-27
Ahmet Yüksel Şanlı er