Yazma boş ver dedi çocuk,
İçme sigara, efkâr dağıttığı falan yok
Daha kaç nefes satın alabilirsin ki
Bu hayat tüccarlarından
Bilmem, bilemezsin.








Yazma boş ver dedi çocuk,
Kimse okumayacak sen bile
Hangi mürekkep unutulmak için kurur
Sen kalbine yaz onu
Bir ses bir yankı ol
Benliğin esir alsın yalnızlığını






Yazma boş ver dedi çocuk,
Bir şiirlik yer kalsın valizinde
Dönüş biletinin istikameti yok







Yazma boş ver dedi çocuk,
Gözlerinden ölü topraklara düşen yıldızlar
Aydınlatsın her hücreni

Bu renksizlik kader değil
Kim kıstı hayatın sesini
Kesin gölgemi çalan hırsızların eseri








“Masallarla büyüdü çocuk
Hikâyelerimde yaşlandı
Roman olmuş bu şiirin
Son paragrafı ona adandı.”

İnsan evvelinde sevebilmeli
Çünkü;
Boş zamanlarda kaybettik biz aşkı.