Bana ağaçların cüceleri değil,
Yüceleri gerek beyler.
Bekleyemem bir fidanın büyümesini
Bekleyemem ömrümce ben.
İnanın, iki ezan arası kadar
Bizim hayat dediğimiz şey.
Kesmeyin artık ağaçları
Dünya bize küstü zaten.

Bırakın yorulunca dedem
Çöksün söğüt dibine hemen.
Düdük yapsın dalından
Bir yudum tatsın mutluluktan.

Başımı alıp kaçmak istersem
Akçaağaç gölgesi olmalı Saklı Bahçem.
Pembe Çiçekli At Kestanesine bakarken
Gülümsemeliyim içimden.
Geçerken Katalpanın yanından
Bir dal kapmalıyım sigarasından.

Ata Ağacı’nı sorana
“Çınar” diyerek koymalıyım nokta.

Rahat bırakın ağaçları beyler.
Sizden ekmek aş istemezler.
Alırlar nasiplerini topraktan,
Bizi de sebeplendirirler.


Yazan:MEHPARE GÖKÇE