Ey beni sızlatan sevgin gül mü bülbül mü
dağların eteklerinde açan bir gülüm
eteklerime düşmüş binlerce kuş sürüsü
sen hangi dağın kuşusun ki bahçemde aşk oluyorsun


Bil ki yaşanmamış ecel gibi ağlıyorum
yolun düşerse dağlarıma ovalarıma
ümitsiz hasret pençesi penceremde
yuvasız kuşlar gibi bekleyeceğim


Sensiz sessiz sakin duruşuma bakma öyle
sızlıyor her yerim yar yerim seni yazarken
suskun kelimelerimi gecelere saklıyorum
özgür bırakamıyorum sözlerimi öylesine



Tutuyor kelimelerim her bir yerimden
maskelerden fırçamı konuşturuyorum
keşkelerini topluyor keşke iki fırça darbesiyle
tüm hasret yollarını kapatsam diyorum



Kaybolsam da hecelerde sanma ki susum sana
bırak yazılanlar kalsın kalbimin kenarında
bırak yıldızlardan sallanıyorken buselerim
bırak süzülsün kuşların direnişleri direnişlerime
simurğ direnişi direnişleri derinleşsin yüreğimde



Gülay GÖKTÜRK