Tarumar olmuş solum sağı diken bürümüş
Gözlerimde kelepçe katle ferman firarım
İçimdeki zamanlar çöle çoktan yürümüş
Diken sarmış yüzlerde taze açmış baharım


Öldürecek ellere kalem tutun yazarım
Sevgi çiçeklerini çocuklar mezarımda
Ömürler ziyan oldu unutulmaz pazarım
Doğacak uğurların yüreği nazarımda

24 ocak 1993 yılında gerçekleşen, bu ülke için çok değerli bir gazeteciyi kaybetmemize neden olan canice bir olay kara yağız yiğidin kadledilişi...
bir yıl sonraki yürüyüşte, 1994 yılı, 24 ocağında binlerce kişi isyandaydı. insani özellikleri olan birinin aklının almadığı bu tür canice ölümlerin olmaması, daha güzel bir ülkede yaşama ümidi taşıyan, sesini çıkarabilen, tepki gösterebilen kişiler arasında yaşlılar,çocuklar,okuyanı okumayanı ve hatta yeni ameliyat olmuş, hasta yatağından kalkıp koltuk değnekleriyle yürümeye çalışan kocaman yürekli insanlar (Uğur Mumcu'lar) vardı. hala ümitlilerdi ülkelerinden... ağıtlar yakıldı. sonrasın da ülke sürekli kötüye gitti, insanların açlığı ve sefilliği arttı.
üstelik onlarca yıldır nice insan çok daha ağır bedeller ödemişti bu günlere gelmemek için, insanca yaşayabilmek için.

onun gözlemi ve birikimi öyle güçlüydü ki birkaç aydınımız dışında kimse irtica faaliyetlerini derinden etkileyecek bulguları bu kadar keskince ortaya koyamamıştır şimdiye kadar...şehidimin,yıldızlar yağsın üzerine...

Bugün ise uğur mumcu suikastinin 22.yılı...birgün mezarlarımızda güller açacak ey halkım unutma bizi.....

Ne deyim üstad,yüreğinize emeğinize sağlık...huzur yoldaşınız olsun....en derin saygılar.... peri