Yaşantına küsüp’te, uzlet’e çekilmişsin
Kimin umurunda’ki, gelde vazgeç emmoğlu
Beni bile unutup, kitabından silmişsin
Son pişmanlık kâr etmez, gelde vazgeç emmoğlu...

Düzeni bozanlara, kızıp küsmüşsen eğer
No’lur beni dışlama, iki kelâmın yeter
Edepsizle bir tutma, vallahi ömrüm biter
O lanet inadından, gelde vazgeç emmoğlu...

Amansız acılara, beraberce katlandık
Hiç şüphemiz olmadı, sözümüze inandık
Dost sandık’ta ne oldu, yürekten yaralandık
Kalleş’lere kızıp’ta, bana küsme emmoğlu...

Ne parada ne pulda, olmadı hiç gözümüz
Kırk yıl dile kolay, namustu bizim sözümüz
Tek mirasımız olsun, bakılacak yüzümüz
Yüzümüzü kızartma, gel barışak emmoğlu...

Senle yetim büyüdük, hiç kopmadık ikimiz
Riyakârlık hasetlik, bilmezdi’ki kalbimiz
Gönüllere destandı, bizim yiğitliğimiz
Küskünlük yakışmıyor, gel barışak emmoğlu...

Cemal İNAN
__ Yıl 1980

( Uzlet; Toplumdan ayrılıp, ıssız ve kimsesiz yerlere çekilmek)