Bir çiçek fotoğrafı
kokar sanki... o kadar
Bir cümle ezer geçer çizmelerinin altında
kısa bir bakış anlatır her şeyi
yaşamak
küçük şeyleri büyütmek
bir şeylerin içini doldurmaktır
ne demek istedi dercesine
düşünürsün geceler boyu
Bir çiçek fotoğrafı kokar sanki... o kadar
zayıf bir çocuk merdivene oturmuş
başı dizlerinde
serçeler yanında dolaşır
veya sanki yaşamışım gibi gelir hayat
geçmişten bir kaç anlık
yine düşünmek
paylaşamamak kimseyle
kar rüzgar falan da yoksa ortalıkta
piç gibi kalırsın kendinle
anlatsan biliyor
bildiği halde konuşmuyor
vursan gölgesi bile yok ki
kovsan da gitmiyor
bazen bir çiçek fotoğrafı kokar
burnunda tüter eski sevdalar
duygu ararsın boşalmış çekmecelerde
anı defterinin kilidi kırılmış
anne karnındaki bir bebek gibi yatmak istersin
parkta ağacın altındaki bank’a
sessizlik ve kimsesizlik başının altında.
Yaşıyormuş gibi bir de numara yaparsın ya
bayılıyorum sana artist herif veya Tarantula
duygusuzluk diz boyu etrafımda.