Sen bir defa öldün, bana söylemeden
İtiraf ediyorum
sen gittikten sonra her gün yaşadım ben .

insan çok özlerse
kendi içinde kaybolur
kayboldum tut ellerimden
yoruldum kendi içimde sensiz gezinmekten.


iki körün birbirine karanlığı anlatması kadar derindi
gecenin sohbeti
yalnızlığım benim
boş bir odada elimde tuttuğum aynam.

nasıl vazgeçerim senden bilmiyorum dedi adam
sever gibi dedi kadın sever gibi


parmak uçlarım üşüyor
çocuk korkusuzluğuyla geçsem ıssızlarını
kara kışlarını
bahar gelse sonra
ben büyüsem

ne zormuş sevmeler
elim sende
yakalasana beni.

ellerini ver ellerini
sevmek değil
beklemek öldürecek beni.

susarak biter mi yalnızlık
yalnızlığıma dahi anlatmadan .

sureti değişir her şeyin zamanla
birbirine benzer
karışır aklı aşkın.

yüreğimin bir çobanı var ki gurur
hangi düşte bulsam yari
kurt diye kovulur

asi bir nehirdi sevdiğim
uslanması için
deniz olmaktan başka elimden ne gelirdi
virane bir liman artık sevmeler
deniz buharlaştı diye beni avutan
biliyorum ağlasan deniz kokacak yine yüreğim...
ruhumda cemresin zem heriyle sınama beni...
Demete Erdoğdu