Erguvanlar açılmaz senden uzak iklimde.
Suzinak şarkılarda demirli gönlüm kırık.
Hiç mi mecal kalmadı hurufattaki imde.
Kelimeler perişan hecelerde hıçkırık.
Tam hüzün mevsiminde İstanbul gibisin yâr.
Ben tebessümü bilmem seninle güler ağyar.


Billur sesin silindi hatıra atlasından.
Gamzenin ışıltısı kayboldu hayalimde.
Başkaları kanıyor aşkın altın tasından.
Benim aklım ve gönlüm silinmiş bir takvimde.
Tam hüzün mevsiminde İstanbul gibisin yâr.
Ben tebessümü bilmem seninle güler ağyar.


Ansızın çıkıp gelsen bir çay demlesek senle.
Berraklaşsa bakışın cama yansısa yüzün.
Avunsa kırık gönlüm hüsnündeki desenle.
Son mukimi biz olsak çay mevsiminde güzün.
Tam hüzün mevsiminde İstanbul gibisin yâr.
Ben tebessümü bilmem seninle güler ağyar.


İstanbul gibisin yâr şarkılarda şen şakrak.
Titreyen yüreğimin şekvası sükut misal.
Bir gül düşsün bahtıma onu sen göğsüne tak.
Kafdağı ikliminden süzülsün sırlı masal.
Tam hüzün mevsiminde İstanbul gibisin yâr.
Ben tebessümü bilmem seninle gülsün ağyâr.
18.01.2015 İbrahim Kilik