Hüzün gözlerime elzem;
Nem yüreğime merhem ..
Yorgun pır pır eden memmu yüreğimi gözyaşım beler
Hummalı nöbetler de büyür küsmüş karanfillerim
Acı hayatın kırık dalları doldu sinem
İçinde çırpınır durur yaralı bir çalıkuşu .


Giden çocukluk ardımdaki hep hüsrandı bana kalan
Minik bir umuttu küçük avuçlarımda masallardan sakladığım
Uçup gitti o da tutunamam artık bir şeye
Gayesiz yaşamak neye yarar
Yada hiç bir şeye sahip olmamak !
Yine yağmur çiseliyor ömrüm hazan
Yerdeki su birikintisine aksetmiş gri resmim
Yüzümde gözlerimde yine o hüzün var


Peşmurdeyim hayatın kırıntıları içerisinde
Sağanak güz yağmurlarını yemişim vız gelir fırtınalar
Şöminemin başında bir sokak kedisi gibiyim şimdi
Tasın içinde şehriye çorbası yerine çiğ şiirlerim var
Alevin lahzasına tutunmuş o pervasız hüzünlerim


Çocukken sek sek oynadığım
Doğunun koynunda kaldı naif kardelenlerim
Rüzgar olsaydı adım hep doğudan eserdim
Belki getirirdi tebessümlerimi kaybolmazdı tek bir kırıntısı bile
Kurduğum bütün hayaller ıslak mendilimde şimdi
Ve yine kapımda o densiz ıslık sesi fiyuuu
Çalıyor kulaklarımda çınlar ölümün her türlü tınısı

Yağmurun damlasında eridim bittim .
Üşüdü çoktan mavi umutlarım
Ve o çocuk pembesi hayallerim hani ner deler ?
Yüreğim bur da buhurdanlık şimdi ,
Tüter durur gurbetin kör kuytusunda
Sokaklar kabus günler karabasan geçmez bir türlü.
Her gün yeni bir dert kapıdan içeri girer sarhoş penârin
Ne yana baksam buzdan soğuk çehreler
Sahte gülücükler yüreğimi örseler

Üşür yine yüreğim nasıl mutlu olurum
Dayanayım diyorum hayat dedikleri nedir/ki ?
Belki bir gün diğer günden güzel olur beklentisiyle
Boşa geçen koca bir ömür
Ne yaptığımı bilmiyorum
Hayatımın sayfalarına ölüme dair dip notlar hiç düşmedim
Neler yazdığımı bilmiyorum çok çabuk unutuyorum


Düşüncelerim donuklaşıyor bazen
Hayellerim bile nankör onlar bile beni satıyor
Allahım ! en karanlık günlerde kullarının imdadına yetişen
Ve o kulları narı nur ile ihya eden sensin yardım et ....../





nurcihan