madem bir gün gidecektin,
kalbime yar niye girdin?
beni böyle üzecektin
kalbime yar, niye girdin?

bu dünyada bana tektin.
bir idin yar, biriciktin.
maden bir gün gidecektin,
kalbime yar, niye girdin.

cancağızım derdim sana.
gönlümü serdim yoluna.
şimdi kaldım bir başıma.
çağlıyorum seller gibi.

içiyorum bu gün yine.
aşkımızı yaptım meze.
mecnunum yar geze geze
tozuyorum çöller gibi.

canım kadar sevdim seni
güldürmedin aşkım beni.
ben, karagöz bir serseri;
çiziyorum yar, her yerimi.

seni canım çok özledim.
ara diye hep bekledim.
aşkınla kafayı yedim.
tozuttum yar deli gibi...

yokmuş sende hiç değerim.
ne hatırım ne de yerim.
sevmediysen ne diyeyim;
susarım yar lal’ler gibi.

Melisa’m körpe fidandı.
kara gözlü bir ceylandı.
ben sevdikçe o nazlandı.
ben koştukça o hızlandı
koşar adım, uçar gibi......

son sözlerim sanadır yar!
candan kopmuş canadır yar!
kalbe yanmış kınadır yar!
can dediğim duymaz beni?

her sözümde sen varsın da,
can içinde tek yarsın da,
beni bir gün ararsın da;
bulur musun bilemem yar.

madem bir gün gidecektin,
beni gülüm niye sevdin?
bir filimdin, bitecektin?
beni gülüm niye sevdin?

Duyguseliozan gibi
seven var mı seni deli!
sen sevmeyi bilmezsin ki
izlersin hep filim gibi.

deli gibi sevilsen de
bayram gibi beklensen de
aşkın eğilir önünde;
düşünmezsin hiç sevmeyi...

madalyonun öbür yüzü
bomboş durur, mahsun, sefil,
sana varım erkek sözü
yeter ki sen gelmeyi bil!

duyguseliozan